Savindan ili Dan Svetog Save, praznik Srpske pravoslavne crkve koji se obeležava 27. januara tj. 14. januara po starom kalendaru, u spomen na Svetog Savu. Ovaj dan upisan je kao crveno slovo u kalendaru, a slave ga mnoge srpske porodice, pogotovo zanatlije, a kao što znamo, proglašen je i za školsku slavu.
Sveti Sava smatran je i vučijim pastirom, pa su za Savindan vezani mnogi srpski narodni običaji, poput onog da se pred ovaj praznik stoka nije smela puštati u šumu iz straha od vukova, nisu se smela koristiti sečiva i britve kako bi vukovima čeljusti ostale zatvorene i žene nisu smele da boje ništa u crveno, kako ne bi prizvale vukove. Uvreženo je i mišljenje da, ako za Svetog Savu grmi, desiće se bitni događaji u zemlji.
Sava je napisao, redigovao, preveo ili organizovao i nadgledao prevođenje više spisa od kojih je danas sačuvano dvanaest. Takođe je nakon dobijanja autokefalnosti za Srpsku pravoslavnu crkvu napisao i zbornik zakona kojim je utvrdio norme veroučenja, liturgijskog života i odnos crkve i države.
Sveti Sava je obilazeći glavne prestonice hrišćanstva, Carigrad, Solun, Aleksandriju, Jerusalim i druge, dobijao ili kupovao razne relikvije, bogoslužbene predmete, ikone, knjige, ali nažalost, u Srbiji od tih dragocenosti ništa nije sačuvano .
Od ličnih Savinih predmeta se danas u manastiru Mileševi čuva Žezlo ili štap Svetog Save, dugačak 143 cm, okovan srebrom i zlatom, sa poludragim kamenjem i gorskim kristalima .
U istom manastiru nalazi se i ono što je ostalo od svetiteljevog tela, njegova leva šaka bez malog prsta, koja je nekim čudnim slučajem sačuvana nakon spaljivanja njegovih moštiju na Vračaru 1594. godine od strane Turaka.
Po rečima istoričara umetnosti, Andreja Vujnovića, postoji pisano svedočanstvo dubrovačkog trgovca Nikole Boškovića, oca Ruđera Boškovića, o još jednoj ruci srpskog svetitelja. Bošković je trgovao po Raškoj i od Turaka je otkupio relikvije – česticu časnog krsta na kome je razapet Hrist i „ruku Svetoga Save“. Međutim, bežeći, on je to nepažnjom izgubio. A zabeležio je i da postoji kutija sa drugom rukom, te je čitava priča sa rukom obavijena velom tajne.
Sveti Sava ostao je zapamćen kao veliki srpski prosvetitelj, prvi arhiepiskop srpski i princ dinastije Nemanjića.
